Ik lees het blog van Nathalie over de grondtoon van februari en gelijk wordt ik geraakt door de woorden zichtbaar en verlangen.
Het raakt de essentie van waar ik nu zelf middenin zit. Vanuit mijn verlangen, dat langzaam aan het ontkiemen is, zichtbaar worden.
Dat blijkt nog best een klus te zijn. Want het verlangen om dingen anders te doen is helder, maar de hoe is er nog lang niet. De vorm. En dat is voor iemand als ik, die altijd helder voor ogen heeft waar ze heen gaat best een lastige. Waar ga ik heen als ik de vorm nog niet kan vastpakken.
Hoe stippel ik mijn pad uit als ik nog niet helemaal weet waarheen?
En dan komt een 3de aspect naar boven wat belangrijk is voor mij. De bestemming, ofwel mijn purpose. Waar wil ik heen, zonder helemaal al te weten hoe ik dat ga doen?
Het vergt rust en ruimte om het verlangen dat zich aandient vast te pakken, te bekijken, te voelen en te verstaan. Als ik blijf rennen, gedreven door externe factoren, ga ik daar niet bij komen.
Dus mijn eerste besluit in februari is geweest om mezelf de ruimte te gunnen en meer in mijn lijf te zijn. Vanuit mijn hoofd leven ken ik goed, dat is bekend terrein en het biedt houvast. Mijn lijf bewonen is a ‘total different ball game’. En juist daar zit de wijsheid. Daar moet ik zijn.
Daar kom ik de angst om het niet goed te doen tegen, de angst om te falen, maar ook het verlangen en de vreugde die ik kan voelen als ik mijn leven anders zou leven.
Ik schommel letterlijk tussen hele donkere nachten en prachtige zonsopgangen met alle kleurschakeringen ertussen. De ‘hoe’ loslaten vraagt om vertrouwen dat het zich zal ontvouwen. Dat als ik stappen blijf zetten in het voelen van wat mijn bestemming is, de volgende stap, en de daaropvolgende stap, zichtbaar zullen worden.
Dat vraagt ook iets van mij. Dat zichtbaar worden. Erover praten met andere mensen. En in mijn geval in beeld en taal laten zien waar ik heen wil. En die weg is een hele andere dan waar ik vandaan kom. “Wat gaan ze daarvan vinden?”
En in dit alles is 1 ding heel erg duidelijk. Het verlangen is sterker dan de angst. Dus ook al struikel ik en sla ik het liefst dit proces over, ik kan niet anders dan een volgende stap te zetten.
Dus ik schrijf stukjes, scheur een mooie quote uit een tijdschrift en maak foto’s terwijl ik buiten door de natuur loop. En al deze schatten verzamel ik op mijn moodboard, waar langzaam mijn bestemming zichtbaar wordt. Het neerzetten van jezelf in de wereld, met alles erop en eraan, is voor de meeste van ons een behoorlijke uitdaging. Zoek mensen op die je erin kunnen steunen. Die jou je groei gunnen en er voor je zijn, oordeelloos.
Dan weet ik zeker, dat zodra de zon weer hoog aan de hemel staat, jij zult stralen en het leven zult leiden dat echt bij jou past. En waarin je een inspiratie voor anderen bent om precies dat te gaan doen. Leven vanuit je verlangen.
Ik wens je een mooie start van de lente toe.
Chantal Poeisz
what’s your challenge
www.whatsyourchallenge.nl
